In de voetsporen van Agatha Christie
Onlang heb ik een blog geschreven over 100 jaar Poirot. Daarin schreef ik ook over Sophie Hannah. Zij is de schrijfster die Poirot nieuw leven in mocht blazen. “Met de Monogram moorden” zette ze de toon en met “De nieuwe erfgenaam” heeft ze die briljant voortgezet.
Als fan van Agatha Christie en Poirot mochten deze twee boeken dan ook niet ontbreken op mijn boekenlijsten.
Laat ik weer eens met mijn neus in de boter vallen. Dit weekend was er een dag aanbieding van het ebook van “de Nieuwe erfgenaam” en dus gelijk gekocht.
En maandag kreeg ik een berichtje dat ik ook nog ambassadeur van het boek mocht zijn (via FB Agatha Christie en The House of Books). Het ‘echte’ boek krijg ik ook nog opgestuurd! Kan die mooi naast de andere Christie’s in de kast.
Een paar weken geleden had ik nog een Poirot verhaal uit de kast gehaald om opnieuw te lezen. De sfeer, de karakters, de twists, het complot en de grijze hersentjes van de altijd perfecte Poirot zaten dus nog dicht onder mijn huid.
Zou het nieuwe boek van Sophie Hannah over Poirot weer hetzelfde gevoel brengen? Ja hoor, het sloot er naadloos op aan.
Sophie Hannah heeft haar eigen stijl, maar weet de sfeer- en karakteromschrijvingen zeer goed neer te zetten, alsof Agatha Christie haar heeft influistert hoe het moet.
Het boek
De karakters van de hoofdpersonen worden dus al snel duidelijk, evenals de verhoudingen tussen de personen die van belang zijn voor het verhaal. Maar zoals altijd, de schijn bedriegt.
In de nieuwe erfgenaam is Poirot aanwezig, maar wordt het verhaal verteld uit het oogpunt van inspecteur van Scotland Yard, de heer Edward Catchpole die ook al een grote rol had in “de Monogram moorden”.
Poirot is de briljante speurder, maar hij kan het toch niet alleen, voor hem is een ‘sidekick’ onontbeerlijk. Iemand waar hij zijn theorieën op uit kan testen, maar ook iemand die hij er op uit kan sturen om met mensen te praten en te observeren, waarna natuurlijk weer precies alles zorgvuldig wordt doorgegeven aan Poirot. En dan leidt dan uiteindelijk tot de ingenieuze ontknoping van het mysterie!
Korte samenvatting
Clonakilty (Ierland), 1929. Athelinda Playford heeft verschillende mensen uitgenodigd om samen met haar en haar familie een week door te brengen op haar landgoed Lillieoak, op het platteland in het zuiden van Ierland. De genodigden – onder wie oude bekenden Poirot, Catchpool, Gathercole en Rolfe – weten niet waarom ze zijn uitgenodigd, terwijl de familieleden van mevrouw Playford zich verbazen over de samenstelling van het gezelschap. Daar komen ze gauw genoeg achter…
Verhaal in 1929
In een tijd waarin alles snel moet en kan, en computer, social media, mobiele telefoon niet meer weg te denken zijn, is het een verademing om weer eens een boek te lezen waarin dat nog heel ver weg is.
1929 met landhuizen, inwonend personeel, lady’s, erfenissen, maar vooral veel intriges, zorgen ervoor dat het een boeiend verhaal is, wat vooral bestaat uit veel observaties en conversaties. Alle hoofdpersonen hebben hun eigen verhaal, en om de gebeurtenissen, zowel van nu als van het verleden helder te krijgen wordt er veel gesproken. Toch is dat niet vervelend, Sophie Hannah laat de hoofdpersonen helder, duidelijk en beeldend spreken . Hun verhalen zijn interessant, niet alles is direct te plaatsen, maar wordt later in het verhaal ineens wel duidelijk. Alles hangt samen. Met kleine aanwijzingen wordt je als lezer op weg geholpen naar de ontknoping, waar Poirot op zijn eigen bijzondere wijze de moordenaar weet te ontmaskeren. (en dat was dus weer niet de persoon die ik dacht).
De ontknoping van Poirot was wat aan de lange kant, maar er was ook wel heel veel uit te leggen.
Mijn mening
Ik ben weer onder de indruk hoe Sophie Hannah opnieuw een prachtige Poirot heeft weten te schrijven. Het was wel even wennen om vanuit Catchpole het verhaal aangeleverd te krijgen, toch weet Poirot halverwege zijn stempel op het boek te drukken, waardoor ik het met een voldane zucht heb weggelegd toen het uit was.
