Een meubelstuk dat ik altijd mooi heb gevonden is een secretaire. Mijn wens was dan ook om er ooit een zelf in huis te hebben. Op 18 april was er in Utrecht een veiling. Als ‘uitje’ gingen we op afspraak naar een van de kijkdagen. Wat een hoop verschillende spullen werden daar tentoongesteld. Werkelijk ongelofelijk. En boven, op de eerste verdieping, verstopt in een hoekje onder een schilderijtje van een paar musjes, stond een donkerbruine secretaire…
De secretaire
Kennelijk was het goed weggestopt, want op de dag van de veiling zelf was er slechts een tegenbod en daarna was het meubel voor ons. Ik wist van niets. Mijn man had de bieding gedaan en kwam alleen maar melden dat hij “er niets van snapte”. Jammer dacht ik, maar geen man overboord, het is niet alsof we zonder meubels zitten in dit huis. Maar ik mocht woensdag wel mee naar Utrecht om iets op te halen – een schilderijtje van musjes?- Niet dat dat kon, want die was niet verkocht. En inderdaad, geen schilderijtje, maar de secretaire werd naar buiten gereden. Met vereende krachten paste het ding -net niet helemaal- in de auto, de klep ging niet goed dicht (maar was met een touwtje toch op te lossen). Was het ding toch groter dan we dachten.
Thuis alles uit elkaar gehaald, schoongemaakt en in de boenwas gezet. Naar binnen getild en daar staat nu een prachtig bureau. De kinderen zijn iets minder enthousiast, want tja -antiek en donker hout- dat is niet helemaal hun smaak. (De mijne gwoonljke ook niet, maar deze is wel erg mooi).
Betrapt!
Dit was slechts ter inleiding van mijn blog. Want we hebben overwogen om het ding naar boven te sjouwen en het te plaatsen op mijn werkkamertje. Nu is het zo dat die kamer heel gezellig is, maar redelijk vol staat met kasten en (jawel) Boeken! We bedachten wat eruit zou moeten en waar de secretaire dan zou komen. Er bleek niet echt een geschikte plek. “Misschien als we die ene kast leegmaken en wegdoen en dan die boekenkast daarnaartoe verplaatsen en dan hier?” Het idee was iets slecht, maar ging over. De secretaire kreeg toch een plek in de woonkamer, maar ik was al begonnen met kasten leegmaken. Het zorgde wel voor opruimkriebels en het bleek een grotere klus dan verwacht.
Ik verzamelde big shoppers en ging boeken uitzoeken. Een tas voor de minibieb en heel veel tassen ‘om nog te lezen”. “Eh“, zei mijn man. “Moet je die allemaal nog lezen, ik dacht dat die allemaal wegkonden...”. Oeps betrapt. De hoeveelheid ongelezen is toch wel behoorlijk groot en er komt nog steeds nieuw leesvoer binnen. “Misschien maar even geen nieuwe meer kopen!” En dat was geen onredelijk verzoek.
Ik zit dus met een koopstop en vind dat helemaal niet leuk, maar ik snap het wel en het is ook beter. Kan ik me nu eindelijk focussen op wat ik nog in huis heb en -altijd al heb willen lezen-. Helaas glipt de tijd door mijn vingers, want met het opruimen van die werkkamer heb ik me toch een hoop werk op de hals gehaald, Jemig wat een puinhoop is het nu. En er is nog maar 1 kastje leeg….
Nou ja. Dan maar opruimen met een luisterboek op! Dat is ook geen straf en ik ontdek allemaal nieuwe schatten! Heerlijke zo’n voorjaarsschoonmaak, maar ik weet nu wel dat een kijkdag op een veiling een flink staartje kan krijgen.
Heb jij al voorjaarsopruimkriebels?
