11 tot en met 17 november 2019, Het is Hebban’s week van het vergeten boek. Op maandag plaatste ik mijn blog over de twee boeken die onder het stof vandaan waren gekomen. Zijn die nu werkelijk gelezen?
Twee vergeten boeken, niet gewoon een, maar gelijk twee. Ik ga nooit voor het eenvoudige, maar doe er bij een uitdaging gelijk een schepje bovenop. Waarom? Wie het weet mag het zeggen, want ik word nogal eens gek van mezelf. Misschien heeft het er deze keer mee te maken dat het boek dat het meest in de vergetelheid is geraakt (Waarom katten schilderen) niet een roman is, maar een non-fictie. Het blauw van Rembrandt ben ik echter ook al twee keer vergeten en echt kiezen kon ik dus niet.
Een dagboek
Om de voortgang inde gaten te houden, hou ik maar een dagboek bij, net als Anouk en Aimee deden met hun vergeten boeken in ‘boekenpraat‘. Goed idee, maar het neemt wel weer kostbare leestijd, je moet er als boekblogger maar wat voor over hebben. Hup aan de slag!
Maandag 11 november 2019
De eerste dag van De Hebban week van het vergeten boek. Is het echt de bedoeling dat we deze week dat boek gaan (uit)lezen? Maar de hele maand november staat toch in het teken van ‘lees een vergeten boek?’ Je ziet het, ik ben alweer op zoek naar uitvluchten.
Ik ben deze dag vooral druk met het schrijven van blogs. De blog van Het vergeten boek van Marieke, moet af en online worden gezet. Het boek Waarom katten schilderen staat nog niet op Hebban en bij het toevoegen pakt het plaatje van de cover niet. Als de blog uiteindelijk toch online staat, laat ik me afleiden door de pings van mijn Ipad die meldt dat er reacties zijn. Van lezen komt deze dag niet veel, wat ik lees zijn andere boeken.
resultaat dag 1:
Waarom katten schilderen: 0 pagina’s
Het blauw van Rembrandt: 0 pagina’s
Dinsdag 12 november 2019
Mijn dag begint met vroeg opstaan, want ik mag voor controle naar de tandarts. Niet bepaald een feestje om de dag mee te beginnen, maar alles is goed. Aansluitend doe ik wat boodschappen, waarbij ik (echt heel dapper) met een grote boog om de bak met ramsj van Bruna heen loop. (Niet helemaal waar, ik liep er vlak langs en keek toch even of er nog wat leuks was, deze keer niet.)
Thuis heb ik nog wat klusjes te doen, maar kan daarna toch lezen. Er zijn wat boeken die eigenlijk voorrang hebben, maar ik doe het gewoon op z’n Marieke’s en lees om de beurt een stuk uit elk boek. Raar? Misschien wel, maar ik ben het gewend en het is lekker afwisselend. Na een hoofdstuk van De Hobbit (waarbij ik constant aan de de schrijfwijze van de Pinkeltjesboeken moet denken) komt dan toch echt Het blauw van Rembrandt op tafel. Het heeft vergeelde pagina’s en het boek ruikt ook behoorlijk muf, niet bepaald motiverend. Ik schiet maar weinig op. Na bestudering van de kaart van Amsterdam die voor in het boek zit, lees ik de proloog. Pagina 11 tm 17 en de Prins van Oranje is dood. Ik ben er wel even klaar mee en ga verder in een ander boek.
Resultaat dag 2
Waarom katten schilderen: 0
Het blauw van Rembrandt: tm pag 17
Woensdag 13 november 2019
Ik word vol goede moed wakker en begin mijn dag met een ochtend op de computer. Er moet gewerkt worden en er moet nog een blog worden gemaakt over de uitjes in Amsterdam. De tekst was al klaar, maar het knutselen met de foto’s is nogal bewerkelijk. Er staat daarnaast nog een blogtour op het programma en ook daar besteed ik tijd en aandacht aan. De twee recensies die nog geschreven moeten worden van andere boeken blijven liggen voor morgen.
Na de lunch kan ik weer wat tijd inplannen voor het lezen. Ik worstel me weer door een hoofdstuk van De Hobbit en beland daarna toch weer op internet. Uitstelgedrag, ik herken het direct, maar om er wat aan te doen is nog best lastig.
Het boek Waarom katten schilderen is aan de beurt. Het woord vooraf, voorwoord en de inleiding zijn niet bijster interessant, maar het Historisch perspectief over katten in Egypte en in de geschiedenis zijn leuk. Het hoofdstuk theorievorming is tegen het wetenschappelijke aan en leest niet zo makkelijk. Maar daarna wordt het leuk: Er komen 12 kattenkunsternaars aan het woord, oftewel, hun verhaal wordt verteld en prachtig geïllustreerd met foto’s. Het verhaal van schildersduo Wong Wong en Lu Lu is leuk, verrassend en vol humor. Een van hun schilderijen is voor 19.000 dollar verkocht. Het is dan ook een drieluik!
Ik ben halverwege het boek en besluit de rest voor morgen te bewaren.
Resultaat dag 3:
Waarom katten schilderen: tm pg 45
Het blauw van Rembrandt: 0
Donderdag 14 november
Ik ben weer met van alles bezig, behalve met de boeken voor de week van het vergeten boek. De bedoeling was om vandaag het kattenboek uit te lezen, maar in plaats daarvan las ik een recensieboek uit en ‘s avonds nog een Engels boek van Netgalley. Op de valreep voor het slapen gaan toch nog even het boek van Rembrandt opgepakt en ik moet zeggen, dat eerste hoofdstuk las een stuk prettiger dan de proloog. Wie weet komt het toch nog goed.
Resultaat dag 4:
Waarom katten schilderen: 0
Het blauw van Rembrandt: pg 19 tm 25
Vrijdag 15 november
Weinig verplichtingen vandaag, dus ik maak er een leesdag van. Maar de planning loopt weer totaal anders wanneer ik Zustermoord van Tess Gerritsen uitlees. Een boek van de e-reader (dat is goed, ruimt die ook wat op), maar zonder enige noodzaak (behalve dat ik wilde weten hoe het af zou lopen). Toch kan ik daarna ook Waarom katten schilderen uitlezen. Het is niet dik en staat vol geweldige foto’s. Die weten het boek te redden, want de teksten zijn niet prettig om te lezen. Veel gewauwel over kunst, kattenkunst welteverstaan. De verhalen over de katten zijn nog wel aardig, maar het is het allemaal net niet. Geen wonder dat het geen hit is geworden.
Pas in de avond pak ik Het blauw van Rembrandt weer op. Twee hoofdstukken maar liefst en er zijn al flink wat doden gevallen. Het leest verder wel vlot. Morgen ben ik niet veel thuis. Dit boek binnen een week uitlezen gaat waarschijnlijk niet lukken.
Resultaat dag 5:
Waarom katten schilderen: UIT
Het blauw van Rembrandt: pg 26 tm 42
Zaterdag 16 november
Vroeg op en met dochter naar Arnhem. Ze wil de open dag van de Hoge school Arnhem bezoeken. Het is een flinke rit, maar het is rustig op de weg. Gelukkig maar, want ik heb een hekel aan autorijden. Het bezoekje aan de hogeschool was interessant en kort. Begin van de middag zijn we weer terug. Mazzeltje dus, kan ik toch nog wat lezen. Natuurlijk weer die Hobbit, het wil maar niet pakken maar ik kom tot over de helft. Belangrijker is Het blauw van Rembrandt. Dat verhaal blijkt me wel aan te spreken en is ook beter te lezen.
Resultaat dag 6:
Het blauw van Rembrandt: 43 tm 92
Zondag 17 november
Mijn dag begint met hardlopen. En er zijn diverse klusjes, maar er blijft ook genoeg leestijd over. Weer zit die Hobbit me dwars. Het leek niet zoveel, die laatste 50 pagina’s, maar ik kwam er maar niet doorheen. Nou ja toch wel, maar toen was een groot deel van de zondag al voorbij. Maar Rembrandt kwam nog wel aan bod. Het is een fijn boek en leest prettig. Geen idee welke kant het uit gaat. Wel weet ik dat het niet uit gaat in de week van het vergeten boek, maar deze maand moet nog wel lukken.
Resiltaat dag 7:
Het blauw van Rembrandt: tm pg 117
Conclusie
De week van het vergeten boek is ideaal om nu eindelijk eens die boeken te gaan lezen die je ooit kocht, maar die ongelezen werden weggezet om te vergeten. Maar om dan naast dat ene boek ook nog een paar andere tegelijk te lezen, is dan minder praktisch. Waarom katten schilderen is uit en Het blauw van Rembrandt is bijna op een derde. Ik ben best tevreden.
Hebben jullie kunnen lezen wat vergeten was geraakt deze week?
