Het was Yvette Stevens die me vroeg om het boek Sterkarm! samen te lezen voor een genre melange: Fantasy versus feelgood. De korte inhoud sprak me wel aan, de bieb had het boek in het assortiment en zo werd de afspraak gemaakt voor april.
Korte samenvatting:
In Sterkarm! Is het de wetenschap gelukt een tijdtunnel te maken die toegang geeft tot het verleden. Ongehoorde moegelijkheden liggen in het verschiet; goud, olie, gas en ongerepte natuur voor rijke vakantiegangers. Het enige probleem wordt gevormd door de Sterkarms, een woeste, zestiende-eeuwse clan. De Sterkarms zien de tijdreizigers als ‘Elven’ en in ruil voor aspirine beloven ze hen met rust te laten. Maar…een belofte van de Sterkarms stelt weinig voor.
Het boek
Het verkrijgen van het boek was toch niet zo eenvoudig. De bibliotheek had het boek wel in het assortiment, maar niet in een bieb in de regio, een zoektocht naar andere provincies zou 5 euro moeten kosten. Het blauwe mannetje kon nog wel een exemplaar leveren, maar dan betaalde ik de hoofdprijs en zo kwam ik tenslotte uit bij Boekwinkeltje.nl die me een gaaf (echt als nieuw) exemplaar kon leveren, tegen een schappelijke prijs.
Het lezen
Eenmaal aan het lezen bleek als snel dat het een boek was dat niet bij feelgood past. Er is een soort van liefdesrelatie tussen Andrea (uit deze eeuw) en Per (16e eeuw), maar daar houdt het dan ook wel mee op. Het is een soort jeugdboek, maar er zijn nogal wat bloederige scenes waardoor dat ook niet echt stand houdt. Het is Fantasy of sci-fi, door het concept van een tunnel waarmee ze kunnen reizen tussen deze eeuw een parallel lopende, 16e -eeuwse wereld.
Het is een verhaal dat een her-vertelling is van de kolonisatie van andere continenten. Mensen met meer kennis, ervaring, gebruiksvoorwerpen en wapens, komen een andere wereld overheersen. Eerst vol beloftes en met cadeau’s (in dit geval Aspirine), maar het uiteindelijke doel is macht en het stelen van waardevolle grondstoffen. De mensen uit deze eeuw zijn nogal zwart/wit. Het zijn duidelijk de slechteriken.
De mensen in het 16e -eeuwse deel zijn minder goed in te delen, het zijn schurken, ze stelen, ze overvallen andere mensen, ze nemen wraak en moorden met vrij veel gemak. Maar daarnaast zijn ze sociaal en goedgelovig en enigszins naïef, waardoor ze toch de sympathie van de lezer krijgen.
Een bijzondere toevoeging in het verhaal is Joe Sterkarm. In deze eeuw soms gepest om zijn achternaam en de verhalen die de ronde doen over zijn voorouders. Hij heeft geen toekomst en komt door toeval terecht in de parallelle 16e eeuw. Hij en Andrea zijn de tussenpersonen tussen twee werelden die niet samengaan.
Na een bloederige eindstrijd moeten Joe en Andrea een keuze maken: hier of daar, waar horen ze thuis? En de vraag of Per en Andrea nog een toekomst samen hebben wordt tot het einde spannend gehouden.
Het was niet een boek dat ik achter elkaar door wilde lezen, hoewel er genoeg gebeurde. Ik vond de personages nogal oppervlakkig en stereotype. De hoofdstukken zijn vrij lang en soms wat langdradig.
Wat ik wel leuk vond aan het boek, was de taal van de Sterkarms. Ze praten een taaltje dat vreemd is en toch wel is te volgen. Yvette herkende het als fonetisch Zweeds. (Nigh! Yi skal nigh snakku. Mit urd, yi lerfta). Het hele boek is ermee doorspekt. In het begin is het niet te volgen, maar gaande het boek wordt het beter te volgen, alsof je het als lezer leert door het regelmatig te lezen.
Conclusie:
Een perfect boek voor de lees een wat anders maand van april. Een boek wat zich niet zo makkelijk in een bepaald genre laat plaatsen. YA fantasy is waarschijnlijk de beste optie. Ik heb het uitgelezen, maar niet met heel veel plezier. De verwachtingen waren beter dan het boek zullen we maar zeggen. Jammer, maar mijn ‘lees een wat anders in april’ bijdrage voor dit jaar heb ik weer geleverd.
