Mijn voornemen om dit jaar alleen nog maar boeken te lezen en vooral niets nieuws te kopen, was na drie dagen in t nieuwe jaar al mislukt. Een ramp? Een drama? Wel nee, want de nieuwe boeken waren even welkom als de boeken die al lang heel geduldig staan te wachten tot ze aan de beurt zijn.
Zo druppelden er al weer aardig wat ebooks mijn ereader binnen en werd ook de stapel met echte boeken weer een stukje hoger. Die tijd dat ik alleen op de ereader las, ligt alweer een tijdje achter me, en mijn kamer is dus nu een soort bibliotheek aan het worden (ook niets mis mee).
En toen kwam de krant. Ik begon heel onschuldig de berichten et lezen, tot mijn hart een slag oversloeg. Las ik dat echt goed? “Boekenfestijn” in Nieuwegein, vier dagen een hal vol met boeken. Riep ik eerder nog, help, “bind me vast”, deze keer deed ik al geen poging meer om niet te gaan, en zette het groot op de kalender. Zaterdag 10 uur, ik heb de auto mee!
Nu is Nieuwegein hier niet ver vandaan, een ritje van 10 minuten, eitje dus. Maar het ging niet echt lekker simpel. In de advertentie stond geen adres, alleen “Beursfabriek“, nog nooit van gehoord, google maps ook niet, google wel. Adres gevonden, route uitgestippelt, geen probleem. De auto startte, de tomtom werkte en de route ging vlekkeloos, tot de tunnel waar ik door heen moest was afgezet. Een route bord B leidde me naar een parkeerplaats, met een smal pad dat uit kwam op onverharde wegen en volkstuintjes. Ik was niet blij. Terug gereden, tomtom een alternatieve route laten uitzoeken zonder onverharde wegen, goh nog slechts 25 minuten rijden! Waar moest ik langs, Timboektoe? (Haha, kwam spontaan in me op, maar het blijkt een woord met BOEK erin, moet er vast heel leuk zijn!).
Nu ben ik een ramp als het om coordinatie gaat. Loop ik een winkel in en weer uit, dan ga ik de straat weer de zelfde richting in als waar ik vandaan kwam. Met tomtom lukt het me nog om een verkeerde afslag te nemen, zet me in een vreemde stad en ik verdwaal binnen drie minuten. Mijn man weet dat inmiddels en heeft hulptroepen ingeschakeld: ik kreeg een Iphone. En nu heb ik ontdekt waarom. Google maps op de iphone weet wel dat de tunnel is afgezet en weet wel hoe ik ergens moet komen in tien minuten. (Dat ik dan toch nog twee verkeerd ben gereden is geheel aan mezelf te wijten, huisnummer 12 is niet hetzelfde als 5).
Mag ik zeggen dat ik reuze trots was toen ik voor de ingang foutloos achteruit parkeerde (daar ben ik wel heel goed in) en heb me vervolgens tussen de rijen met boeken gestort. Heerlijk die stapels nieuwe boeken, romans, thrillers, restantjes, het was een feestje om lekker te zoeken, te sneupen, te voelen en te lezen. En ik heb me nog weten in te houden ook, de stapel die mee naar huis nam kon ik gewoon nog tillen!
Ik heb gekozen voor een stapel feelgood boeken, met oa een roman over “Jonah”. En schattig siameesje die te cover siert. De stapel ligt naast me op de bank. Ze mogen even acclimatiseren, en ik kan ze even goed bekijken. Nu is het vooral spannend: “zullen ze worden gelezen, of zijn ze gedoemd te blijven staan op de ntl lijst? Er kunnen weddenschappen op worden afgesloten, de bookmakers staan klaar (haha, alweer book/boek).
De tijd die ik in dit blogje heb gestoken, had ik ook prima kunnen gebruiken om een boek te lezen, maar ja, ik kan niet alles tegelijk. Ik ga maar eens een nieuw boek openslaan… heerlijk.