Als Hebban boekenblogger krijg je de kans om zo af en toe een boek kiezen uit een lijstje met geselecteerde boeken en daarover een blog schrijven. Deze keer stonden er drie van dezelfde schrijver uit het “oplichtersgenre” in de lijst.
De link erbij verwees naar een online pagina van het Barendrechts dagblad, 28 oktober 2015:
Driedubbel debuut van Arie Visser
Debuteren met drie boeken tegelijk, dat is vrij uniek.
de drie titels zijn:
– Strak en Dwars
– Wisselgeld
– Een kwak geld
Ik koos voor “strak en dwars” omdat dat verhaal me het meeste aansprak:
Een opgepakte Amsterdamse Yup en een Rotterdamse Hiphopper die onvrijwillig samen moeten werken aan een klus voor de financiële recherche om hun vrijheid terug te krijgen.
Bij voorbaat leek me dat al een concept voor een interessant verhaal, meer uiteenlopende karakters zijn bijna niet voor te stellen, en dan samen moeten werken? Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Het oplichtersgenre: de Heist
Een heist is een verhaal waarin de oplichters de sympathie winnen van de lezer. In Nederland is daarvoor geen genre-aanduiding. Vandaar de zelf verzonnen Nederlandse term oplichtersgenre. In de USA is het oplichtersverhaal zowel in boekvorm als in film een van de populairste genres.
Arie Visser
Over de schrijver is weinig informatie te vinden:
Arie Visser was 15 jaar tekstschrijver en schreef onder meer afleveringen voor een tv-comedy.
Deze ervaring heeft hij gebruikt bij het schrijven van zijn boeken; in eerste instantie schrijft hij deze als filmscript. Op deze manier ziet hij het hele verhaal voor zich, om het vervolgens uit te werken tot een boek.
(bron Golden Q uitgeverij en Barendrechts dagblad)
Het verhaal
In strak en dwars, zijn een Amsterdammer en een Rotterdammer tot elkaar veroordeeld. Beide hebben een strafbaar feit gepleegd (50 miljoen stelen via hacken en een schilderij diefstal), maar in plaats van straf, krijgen ze van de financiële recherche de mogelijkheid om een ‘klus’ voor ze te doen, maar alles in het geheim. Officieel zijn ze voortvluchtig.
De twee heren zijn totale tegenpolen (Yup vs Hiphopper), en de samenwerking gaat dan in het begin nogal stroef. Maar hun creativiteit en inventiviteit doen de recherche spijt krijgen dat ze de deal zijn aangegaan.
In een “Pietje Bell voor volwassenen”, weten de heren alles te omzeilen, regels aan hun laars te lappen en uiteindelijk de klus te klaren.
Het is grappig, vlot geschreven af en toe hilarisch en losse eindjes worden ook aan het einde weer netjes afgewerkt.
Mijn mening
Het is even inkomen in dit boek. Net de als de verhouding tussen de yup Ronald-Jan en de hip-hopper Ricardo, loopt het eerste nog wat stroef. Er komen vrij veel namen langs en dan is het als lezer zoeken wie is wie en hoe zijn de verhoudingen. Maar naar mate het verhaal vordert wordt het duidelijk en leuker en grappiger en loopt het verhaal vloeiend en volgen de gebeurtenissen elkaar vlot op.
De yup Ronald-Jan voelt zich heel wat, en laat dat ook merken. Maar nadat alles van hem is afgenomen is hij compleet afhankelijk van Ricardo. Want zonder zijn poen en zijn connecties blijkt hij niet zoveel te kunnen.
Ricardo is een goede jongen, vader van een dochtertje en is door pech in de ww belandt en komt geld te kort. De reden voor de schilderijdiefstal. Hij heeft een hoop connecties die goed van pas komen als ze op de vlucht zijn, net als zijn inventivitiet en creativiteit.
Naarmate de heren meer met elkaar op trekken, leren ze elkaar beter kennen en respecteren en al lezende krijg je als lezer ook sympathie voor die gasten.
Dat is knap gedaan, want ze vreten nogal wat uit (oa diverse autodiefstallen), maar de wijze waarop is ludiek. Grote mensen Pietje Bell wordt het genoemd in het boek, en dat is een passende beschrijving. In het Barendrechtse dagblad wordt ook een vergelijking gemaakt met “Oceans eleven” en dat vind ik wel een passende keuze. Charismatische hoofdrolspelers die met een goed doordacht plan de politie op het verkeerde been zetten en er ook mee wegkomen.
Dat Arie Visser het boek eerst schrijft als een script blijkt wel uit het verhaal. Het is goed te volgen. De lokaties zijn goed beschreven. Voor wie bekend is in Rotterdam zal het een zeer herkenbaar boek zijn, want de heren rijden (crossen) wat af door de stad. Dat ze dat niet altijd met hun eigen auto doen vergeef je ze, het wordt ze tenslotte ook niet erg makkelijk gemaakt.
De personages die een bij-rol spelen zijn ook allemaal bijzondere persoonlijkheden, goed beschreven, zowel bij de recherche als bij de voort-vluchtigen, en alles klopt. Het enige wat me niet helemaal lekker zit, (en nu een uitleg geven zonder veel van het plot weg te geven) is de ontknoping waarbij er een makelaar is betaald voor een huis in Portugal en dat dat binnen een tijdsbestek van een week is gebeurd.
Tot slot
Ik heb het boek met zeer veel plezier gelezen en bij de ontknoping zelfs hardop zitten lachen, de wijze waarop ze (opnieuw) de recherche te slim af zijn was briljant.
George Clooney, eat your hart out, want Ocean’s eleven heeft een waardige opvolger gekregen!
