“Tijdens een verblijf op Ameland schreven vijftien auteurs elk een kort verhaal dat zich afspeelt op een van de Waddeneilanden. Het levert een bundel verhalen op vol spanning, ontroering en romantiek.”
Dat is de tekst die achterop de bundel Aangespoelde verhalen is te lezen. Ik kreeg een paar maanden geleden de vraag of ik interesse had om een bundel verhalen te lezen voor ofwel een blogtour of een recensie. Daarbij kreeg ik een uitnodiging voor de boekpresentatie op 23 november in dierenparkt Rhenen (Ouwehands Dierenpark), maar helaas kon ik daar niet bij zijn. Ik hou wel van verhalenbundels en zei dus ja. Eind november kreeg ik een exemplaar toegestuurd. De blogtour was van de baan en het werd lezen voor een recensie, maar ik besloot er toch een blog over te schrijven.
Een midweek op Ameland
Het is juni 2019 wanneer vijftien schrijvers en schrijfsters uit Nederland en België samenkomen op Ameland voor workshops “Schrijven van een kort verhaal” door Marelle Boersma en “Boekmarketing” door Antoinette Kalkman. En mede door het bezoeken van inspirerende plekken op het eiland lukt het allen om in die periode een kort verhaal te schrijven. Het onderwerp en het genre was vrij te kiezen, de enige restrictie was dat het verhaal zich moest afspelen op een van de Waddeneilanden. Voor een aantal schrijvers is het niet de eerste keer dat ze korte verhalen schrijven, maar voor een aantal was het hun debuut. Het resultaat is het door Droomvallei uitgegeven Aangespoelde verhalen, waarvan bij verkoop per boek 1 euro naar de zeehondenopvang gaat.
De wijze waarop het boek tot stand is gekomen is bijzonder. Vorig jaar was er eenzelfde project met als resultaat Paal 15, en ook voor volgend jaar staat er een nieuw schrijfproject op de planning.
Eerste indruk
Als het boek binnenkomt, ben ik aangenaam verrast. Het is een mooi boekje en de foto van de zeehonden op de cover brengt me gelijk in de juiste sfeer. Toen ik jong was woonde ik in Friesland en gingen we jaarlijks naar een van de eilanden, het brengt een stukje nostalgie naar boven. Op de achterkant staat een foto van de vijftien auteurs, wat het heel persoonlijk maakt. Er zit een kleine boekenlegger bij, ook weer met de zeehonden van de cover en op de achterzijde een foto die hoort bij een van de verhalen uit het boek Het grote zwijgen.
Bij het lezen van de inhoud valt direct op dat de verhalen zijn ingedeeld per seizoen en de bundel start met ‘zomer’. De opmaak is netjes, fijn lettertype en wat ook leuk is, is dat na elk verhaal een kort stukje tekst over de auteur is geplaatst.
Het lezen
De verhalen zijn zeer divers. Mensen die op zoek zijn naar iets en de tijd daarvoor willen nemen op het eiland, en verhalen over familie in de ruimste zin van het woord en er is ook een stuk historie terug te vinden in deze bundel. Het ene verhaal speelt meer op de emotie in, het andere zoekt het richting spanning of mysterie. De afwisseling zorgt dat het prettig is om te lezen en opvallend is het hoge niveau, er is geen slecht verhaal te ontdekken.
Het boek leent zich er uitstekend voor om elke dag een of twee verhalen te lezen. Heb ik een favoriet? Eigenlijk niet, want ik heb alle verhalen met evenveel plezier gelezen. Maar om toch een paar te noemen. Onder de vuurtoren van Marieke Simons was leuk, omdat het over muziek ging. Ik heb eerder een boek van haar gelezen, ook met muziek als thema en ik was verrast dat er nu ook een verhaal van haar in stond. Alleen van Janine van der Raadt vond ik mooi, vanwege de emoties en het stukje mysterie dat erin zat. En het verhaal Het grote zwijgen van Alexander Roessen was bijzonder, omdat ik na het lezen op FB een blog van hem las over de totstandkoming van zijn verhaal met foto’s van de locatie waar zijn verhaal zich afspeelt.
Conclusie
Aangespoelde verhalen is een bundel met afwisselende waddenverhalen die ik alle vijftien met plezier heb gelezen en die van hoge kwaliteit zijn.
