De dag is pas half voorbij en toch al zeer geslaagd.
Vanmorgen eerst op de fiets naar centrum voor de Amnesty boekenmarkt. Dan denk je om 9 uur op tijd te zijn, maar ik was duidelijk niet de enige boekenliefhebber in de stad, want er werd al flink verzameld. Ik schoot helemaal in de stress, wat als nu alle mooie boeken al weg waren?
Stress voor niets, want het aanbod is zo enorm, dat er nog genoeg lag.
Een flinke stapel uitgekozen, van alles wat. En dan nog boeken moeten laten liggen. Spijt heb ik alweer van de twee boeken van Wilbur Smith, had ik die nou toch maar meegenomen…
Toch helemaal happy naar huis en daar even zitten genieten van mijn nieuwe beste vriendjes voor de komende tijd.
Om 12 uur weer op de fiets, nu naar het nieuwe centrum, totaal de andere kant uit. Daar was bij de Read Shop een signeersessie van Joyce Spijker. Dat boek stond al op mijn NTL lijstje en die was een kans die ik niet voorbij mocht laten gaan.
In de winkel werd ik welkom geheten door een butler met een glaasje prosecco. Het was net 12 uur geweest, dat leek me een iets te enthousiast idee, en heb die aan me voorbij laten gaan.
Het was druk in de winkel, maar vooral bij de kassa. Bij Joyce was ik snel aan de beurt. Zo aardig, ze nam lekker de tijd en we hebben veel over boeken en over Hebban staan praten. Ondertussen heeft ze het boek “In de familie” voor me gesigneerd, geen idee wat ze opschreef, want ik had mijn bril niet op. Dus had ik nog wat om naar uit te kijken als ik weer thuis was. Met Joyce en de butler op de foto, en boek afgerekend en weer naar huis.
Onderweg nog gestopt voor een zwanenfamilie, die zo aardig waren om dicht bij een bruggetje tussen de waterplanten rond te zwemmen. Tijd genomen om een serie foto’s te maken, werd er helemaal blij van.
En dan thuisgekomen blijkt er een pakje te zijn afgeleverd: De meisjes van Emma Cline en het linnentasje, gewonnen bij Hebban.
Soms kan je dag niet meer stuk.
